KoTK

Isukan  Ahad, ceuk Ki Sobat Kang Acoen, jeung Ki Hèndi  bakal aya pintonan seni tradisi di Taman Kencana. Diantarana bakal mintonkeun celempungan, karinding, jeung seni tradisi lianna, kayaning kacapi suling.  Basa ngadèngè bakal aya kagiatan èta. puguh wè bungah kaliwat saking, sabab geus  lila teu ngadèngè atawa lalajo anu kawas kitu. Rajeun aya ogè di tempat anu hajatan, pan ari teu wawuh jeung teu diondang mah, rèk datangna ogè rada èra. Geus kitu, nu harajat ayeuna leuwih resepeun nanggap Organ Tunggal tibatan seni tradisi mah. Afdolna mah, seni modern hirup, seni tradisi pon kitu deui. Pikeun ngojayanana nya, para seniman tradisi tèh meureun kudu motèkar nyiptakeun seni anu monès, ginding jeung pikaresepeun di sagigireun mere kasadaran ka masarakat, sangkan cinta jeung nyaah kana budaya sorangan. Anu geus ngalaksanakeun kitu tèh diantarana nagara Jepang, malah bisa disebutkeun, budaya tradisina  tèh teu kaèlèhkeun ku budaya modern.  Dina urusan baju waè, pan kimono tèh tepi kamamana, bangsa urang ogè loba anu bogaeun. Bandingkeun jeung bau kamprèt, sigana tèh lamun diitung, masarakat Kota Bogor moal nepo ka dua persènna. Kitu ogè anu nyarimpen kujang minangka ciri yèn dirina urang Sunda, asa can pati loba, malah beunang diitung ku ramo. Boh di para gegedènna, atawa inohong kasundaanana.  Karinding ceuk ayi  Arman,  salah saurang anggota Jaka Sunda anu bakal ngeusian  panggung rahayat di Taman Kencana, nyebutkeun yèn mangrupa salah sahiji parabot anu ditiup tradisi Sunda. Aya sababaraha temapat anu rajeun nyieunan karinding tèh diantarana  di wewengkon Citamiang, Pasirmukti, Tasikmalaya, Lewo Malangbong, (Garut), jeung Cikalongkulon (Cianjur) anu dijieunna tina  palapah kawung. Tapi di Limbangan jeung Cililin mah dijieunna tèh tina awi.  Anu tina palapah kawung biasana digunakeun ku lalaki, ukuranana leuwih pondok supaya bisa disimpen dina wadah bako. Sawatara anu tina awi mah, pikeun awèwè, disimpenna dina sanggul buuk. Kagunaanana, di jaman baheula mah pikeun ngusir hama pare di sawah. ku sabab sora anu dihasilkeun tina geteran jarumna, sorana handap atawa ceuk basa ilmiahna mah, low dicible. Salian ti èta sora anu kaluar ku jalan nepak-nepak bagian sisi jeung tiupan tèh bisa rupa-rupa kadèngèna, aya sora wereng, simeut, jangkrik, manuk jrrd. Jaman kiwari alat musik ieu bisa dihijikeun jeung alat nu sèjènna, tah nu panasaran, sumping wè ka Taman Kencana dina waktosna, dinten Ahad, ping 7 Oktober tabuh 9 enjing.

“Bari sakalian silaturahmi jeung  papada seniman anu aya di Bogor,” ceuk Kang Acoen deui.  Masih saur Kang Acoen, yèn pintonan samodèl kitu,  kawilang langka, kukituna,inyana miharep aya pangrojong ti para seniman Bogor,  demi kamajuan seni tradisi Sunda anu mèh dipopohokeun ku urang Sundana sorangan. Seni sèjènna anu bakal dipintonkeun di Taman Kencana, salian ti celempungan jeung karinding, diantarana penca silat jeung calung. Numutkeun katerangan calung mangrupa purwa rupa tina angklung, Bèdana calung jeung angklung tèh, dina cara ngamaènkeunana, calung mah ditakol wilahanana, sawatara angklung mah dioyagkeun. Ari bahan awina biasana awi hideung, aya ogè anu dijieun tina awi temen, atawa awi tali. Salah sahiji seniman anu ngamoyankeun seni Calung nyaèta Kang Darso atawa Hendarso urang Garut. Tug nepi ka ayeuna, sanajan anjeunna tos dipundut ku Nu Maha Murbeng Alam kawih-kawihna masih remen disetèl, boh di radio atawa di televise. Pikeun masarakat Jawa Barat mah, Kang Darso tèh kawilang legenda, anjeunna teu pernah incah balilahan tina calung, saumur hirupna ngagugulung seni ieu, nepi ka koncara ka janapria. Kang Darso geus ngabuktikeun yèn sagala ogè lamun dipigawè kalayan daria mah, bakal pihasileun. Ngan lolobana di urang mah, hèjo tihang, encan ogè kaala hasilna geus pindah cai  pindah  tampian antukna, di dieu gagal, di ditu teu hasil, kamalangkem wè anu aya,  lamun diibaratkeun kana endog mah kacingcalang tèa.  

“Tah sangkan seni tradisi jeung budaya Sunda, taya salahna sumping dina waktosna,”saurna daria pisan./Tina Jurnal Bogor