Ngabandungan jeung
merhatikeun kurikeuleum taun 2013, anu rèk ngaleungitkeun basa daèrah kaasup
basa Sunda tangtuna, ku Mentri Pendidikan Nasional ayeuna, Prof. Dr.Ir
Muchammad Nuh, aya ku araranèh pisan.
Kanyataan nu aya, sanajan geus dijadikeun muatan lokal sarta diajarkeun di
sakola ti mimiti di SD, basa-basa daèrah tèh rada arang digunakeun, kaèlèhkeun
ku basa deungeun. Geura wè talingakeun, kursus basa Inggris, Perancis jeung basa
lianna ngaleuya di unggal tempat, ari kursus basa Sunda, teu hiji-hiji acan. Lamun
enya kitu kajadianana, beunang dipastikeun basa-basa daèrah anu aya, bakal
leuwih cepet caremna, sigana tèh moal nepi lima puluh taun kahareup, Ma Enok
anu cicing di lembur singkur (lain Ma Enok anu bogoheun ka Haji Muhidin) nitah
incuna tèh bakal ku basa Indonèsia, malah bisa jadi basa Inggris. Boa ngaran
incuna ogè, lain Ujang atawa Dadang (hè..hè..) tapi diganti ku Michaèl, Jack
atawa Gabriele. Sabab, gèngsi tèa.
Padahal, Unesco sorangan
geus netepkeun yèn tanggal 21 Februari mangrupakeun Poè Basa Ibu Internasional
anu dilumangsungkeun di Bangladesh tanggal 17 November 1999. Panetepan tanggal 21 Februari pikeun Dinten
Basa Indung, tèh lain ngan saukur padu heuay, nyarita tanpa nyata, catur tanpa bukur,
tapi hasil panalungtikan. Diantarana nyebutkeun basa-basa anu aya geus mimiti
laleungitan, kusabab nu ngagunakeunana beuki saeutik jeung teu dipalirè ku nu
ngagunakeunana. Sakumaha anu dipikanyaho, sistim disiplin di nagara urang masih
kènèh kumaha anu dibarendo, atawa paternalistik, sieun ku atasan, sanajan
pingpinanana teu eucreug ogè, bawahanana miluan ngarojong ( Di jaman kiwari
loba kènèh anu leuwih sieuneun ku atasan ti batan ku Nu Maha Kawasa). Sakumaha
anu dicaritakeun ku Kang Dedy (salah saurang PNS), sawaktu manèhna manggih kacurangan babaturanana, tur mènta sangkan
èta buru-buru dibèrèsan, sabab ngarugikeun nagara.
“Anu mecleng tèh anu rèk
ngabenerkeun, lain anu dibenerkeun. Teu salah lamun aya anu nyebutkeun anu
jujur bakal hancur, karasa ku kuring sorangan,”pokna tèh. Tah patali jeung sistim “kabapaan” tèa, hiji
kawijakan moal bisa di(jalan)keun, urang kudu ngaku yèn Jokowi, Walikota Solo
anu ayeuna Gubernur DKI Jakarta leuwih Nyunda tibatan pamingpin urang Sunda. Nyunda di dieu hartina lega,
diantarana ngarojong kana budayana
sorangan. Sawaktu jadi Walikota Solo, Kang Joko marèntahkeun ka sakabèh
bawahanana, sangkan marakè pakèan adat Jawa dina poè Kemis. Di Jakarta, ayeuna
anjeunna ogè meredih sangkan rèngrènganana ngagunakeun pakèan adat Betawi sarta
basa Betawi. Parèntah èta dikaluarkeun pikeun ngamumulè basa jeung budaya
warisan karuhun, sangkan henteu leungit. Di urang kumaha ? rarasaan tèh bèda pisan
jeung anu dipigawè ku Kang Mas Joko Widodo (dua jempol tah pikeun
anjeunna).
Patali jeung leungitna
basa daèrah dina kurikeuleum tèa, sarua wè jeung nyieun jalan tol pikeun
kamusnahan basa daèrah. Eukeur mah dina poè basa indung sa-dunya ieu tèh, arang
anu mièling, ayeuna mah jadi katutuh katurug, atawa sudah jatuh tertimpa
tangga. Puguh wè karasana tèh seueul pisan, saur Mang Tatang, RT Lampu Beureum
mah, asa ditonjok ku halu bèngkok, cenah.
Kitu ogè jelas pisan
dina Al Qur’an hususna dina surat Ar.Rum aya 20, anu tarjamahan bèbasna jeung di antara tanda-tanda kakawasaan-NA,
nyaèta nyiptakeun langit jeung bumi sarta rinèka basa jeng warna kulit.
Satemenna dina anu kitu tèh, bener-bener ayana cicirèn pikeun jalma-jalma anu
nyararaho (pinter).
Di Bandung, dina tanggal
31 Desembèr taun kamari aya kagiatan pikeun nolak kana kurikeuleum anu rèk
ngaleungitkeun basa daèrah. Pastina anu darèmo tèh sadar, yèn lamun leungit
basana, bakal leungit budayana, ancur budayana bakal musnah bangsana. Ah,
hanjakal pisan nya, lamun èngkè, sapuluh atawa dua puluh taun kahareup, sakabèh
cicirèn bangas anu kungsi aya di nagara ieu, bakal kaleungitan jatidirina,
sabab pan basa tèh salah sahiji jatidiri lin? Urang Inggris make basa Inggris,
Urang Perancis keukeuh ngagunakeun basana, urang Sunda, Jawa, Batak jeung
sèkèsèlèr sèjènna di Indonèsia ? sigana tèh bisana ukur basa Indonèsia jeung
basa Inggris wungkul. Nuhun ah Pa Menteri !(Tina Jurnal Bogor)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar