Selasa, 04 Agustus 2009

Carita Cinta


Cinta téh lir kembang taraté

Nu minuhan talaga

Atawa kembang ros bodas

Nu jaradi di lamping-lamping gunung

Mangsa keur mangkak,

Sakabéh carita pinuh kabagyaan

Minuhan catetan kahirupan

Lambar demi lambar

Endah ngeusian taman haté

Sawaktu ninggalkeun, sirna taya tapakna

Lir kembang nu muguran, maruragan

Katincakan taya nu miropéa

Asih téh binihna tina cinta

Asalna tina teuteup

Tuluy ragrag mapay kana haté

Eunteup dina sela-selana

Nyaliara sumarabah kana getih

Mun geus kitu,

Dunya ukur anu duaan

Teu maliré ka nu lian

Ngan mangsa datang angin timburu

Dibarengan léngkah codéka

Jalir jangji kana pasini

Kembang téh maruragan

Asih seungit jadi sengit

Kaéndahan jeung kabagyaan

Aya di panungtungan waktu

Cinta teu kudu ditéangan

Cenah bakal datang sorangan

Asih teu bisa dipaksakeun

Sabab datangna ti leuwi haté

Anu teu bisa diteuleuman

Cinta jeung ijid

Hésé dipisahkeun

Pagalo, ngahiji dina rasa

Ijid bisa jadi asih

Atawa sabalikna

Sarta teu bisa leupas tina sagara kahirupan

Cinta bakal musnah

Mun kembang samoja geus mayungan

Hanjuang geus ngawatesan

Mangsa harita,

Asih téh ukur semet tutunggul nu ngajentul

Jigan ukur du’a anu nyampay

Kitu gé mun keur inget

Tidak ada komentar:

Posting Komentar